FATURA DÜZENLEME SINIRINDA KUYUMCULARA YÖNELİK DÜZENLEMENİN YETKİSİZLİĞİ SORUNU

FATURA DÜZENLEME SINIRINDA KUYUMCULARA YÖNELİK DÜZENLEMENİN YETKİSİZLİĞİ SORUNU

Kimlerin hangi durumda ve hangi tutarın üzerinde fatura kullanma mecburiyetinde olduğu hususu ile fatura düzenleme sınırı Vergi Usul Kanununun 232. Maddesinde düzenlenmiştir. Fatura düzenleme sınırına ilişkin parasal limit her yıl yeniden değerleme oranları dikkate alınarak Vergi Usul Kanunu tebliğleri ile ilan edilmektedir. Satılan mal veya hizmet bedellerinin bu hadleri geçmesi veya bedel söz konusu tutarın altında kalmakla beraber nihai tüketicinin istemesi halinde mal veya hizmeti satanın fatura düzenlemesi mecburidir. 27 Aralık 2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 513 Sayılı VUK Genel Tebliğinde fatura kesme ve düzenleme sınırı 1.400 TL olarak açıklandı. 04 Ocak 2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 514 Sayılı VUK Genel Tebliğinde ise kuyumculuk, sarraflık ve mücevheratçılık gibi işlenmiş kıymetli maden ve kıymetli taş alım satımında bulunan mükelleflerin gerçekleştirmiş oldukları işlenmiş kıymetli maden ve kıymetli taşlarla bunlardan mamul eşya satışlarında fatura düzenleme zorunluluklarında değişiklik yapıldı. Söz konusu ürünlerin satışlarında 1.400 TL olarak belirlenen fatura düzenleme mecburiyetine ilişkin haddin 3 katı olarak uygulanması uygun görüldü. Böylece kuyumculuk, sarraflık ve mücevheratçılık gibi işlenmiş kıymetli maden ve kıymetli taş alım satımında fatura düzenleme sınırı 4.200 lira oldu.

Oysa ki Vergi Usul Kanununun 232. Maddesinde

Birinci ve (4369 sayılı Kanunun 81/A-7 nci maddesiyle değiştirilen ibare Yürürlük: 1.1.1999) ikinci sınıf tüccarlar kazancı basit usulde tespit edilenlerle defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçiler:

1. Birinci ve ikinci sınıf tüccarlara;

2. Serbest meslek erbabına;

3. Kazançları (4369 sayılı Kanunun 81/A-7 nci maddesiyle değiştirilen ibare Yürürlük: 1.1.1999)basit usulde tesbit olunan tüccarlara;                

4. Defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilere;

5. Vergiden muaf esnafa.

Sattıkları emtia veya yaptıkları işler için fatura vermek ve bunlara da fatura istemek ve almak mecburiyetindedirler.

(Değişik: 23/6/1982 - 2686/28 md.) (4444 sayılı Kanunun 13/C-4 maddesiyle değişen ibare Yürürlük; 14.8.1999) Yukarıdakiler dışında kalanların, birinci ve ikinci sınıf tüccarlar ile kazancı basit usulde tesbit edilenlerden ve defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerden satın aldıkları emtia veya onlara yaptırdıkları iş bedelinin (4444 sayılı Kanunun 13/C-4 maddesiyle belirlenen miktarlar Yürürlük; 14.8.1999) 50.000.000  lirayı (504 Sıra No.lu V.U.K Genel Tebliği ile 1.1.2019'dan itibaren 1.200, -TL) geçmesi veya bedeli 50.000.000 liradan (504 Sıra No.lu V.U.K Genel Tebliği ile 1.1.2019'dan itibaren 1.200, -TL)  az olsa dahi istemeleri halinde emtiayı satanın veya işi yapanın fatura vermesi mecburidir.

 Hükmü yer almaktadır.

Vergi Usul Kanununun 232. Maddesinde Hazine ve Maliye Bakanlığına sektörel olarak fatura düzenleme sınırını değiştirme olanağı vermemektedir. Bakanlık Kanun maddesinin açıkça vermediği bir yetkiyi  (sektörel olarak fatura düzenleme haddini farklılaştırma )tebliğle kullanmaktadır.

Tebliğle yapılan düzenlemenin genel olarak mükellef lehine olması sebebiyle her ne kadar eleştiri konusu olmayacak olsa da bu konuda Vergi Usul Kanununun 232. Maddesinde değişiklik yapılarak bölgesel, sektörel  v.b. alanlarda düzenlemenin Bakanlıkça yapılacağına dair yetki hükmünün derç edilmesi lazımdır.